[FIC & AU] Sonic.EXE เจ้าเม่นปีศาจ

ข้อมูลเบื้องต้น

ปฐมบท... 

เมื่อโลกของคุณนั้น ไม่ว่าคุณจะมี “ชีวิต” อยู่ต่อ หรือ จะพบกับความ “ตาย” ในวันข้างหน้า ก็ไม่มีวันรับรู้ได้หรอก? ว่าคุณจะเป็นหรือตายยังไง? ความตายนั้นไม่ใช่ว่าจะเป็นเพียงแค่ อายุหมดขัย ตามวิถี เกิด แก่ เจ็บและตายเป็นวัฎจักรชีวิตของสิ่งมีชีวิตทั่วไป...

ความตาย อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อโดยพระเจ้าไม่ได้กำหนดชะตาชีวิตไว้เลย อาจจะเกิดที่ “อุบัติเหตุ” หรือ “การฆาตกรรม” หรือ “การฆ่าตัวตาย”  ทำให้เหล่าวิญญาณที่เร่ร่อนนั้น ไม่มีวันกำเนิดบนโลกใบใหม่เสียทีนั้น จิตใจพวกเขาก็ยังข่มกับความอาฆาตพยาบาท และจิตใจก็ยังไม่ปล่อยวางกับเรื่องอดีตที่ผ่านมา ความแค้น อาฆาต หรือพยาบาทนั้น อาจทำให้โลกของเรานั้นต้องล่มสลาย จากสีขาวอันบริสุทธิ์ต้องกลายเป็นสีแดง

เราจะเล่าเรื่องถึง “วิญญาณร้าย” ตนหนึ่ง มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่ง และโหดร้ายมันจะครองโลกสีฟ้าอันสดใส นามว่า “โมเบียส” กลายเป็นสีแดงแห่งนองเลือดและโหดเหี้ยมของมัน ทำให้เหล่าผู้บริสุทธิ์มากมายพากันล้มตายเป็นนองเลือด และไม่มีใครที่สามารถหลีกหนีวิญญาณตนนี้ได้ เพราะเขาคือ “พระเจ้า” หรือ "ผู้นำลัทธิ X"

Presend of Sonic.EXE เจ้าเม่นปีศาจ ให้บรรยายภาษาไทยโดยพันธุกรรม 

แฮ่ะ!! เดี๋ยวๆๆ นี่เราจะเขียนเรื่องโซนิคหรือจะบรรยายเกี่ยวกับความเชื่อกันแน่ฟร่ะ lol 

สวัสดีค่าทุกโคน ข้าพเจ้ามีนามว่า "Rainy Nest" พร้อมกับนิยายฟิคSonic เป็นเรื่องที่ 3 แล้ว ผลงานของเราช่วงนี้ เราเขียนทั้ง Sonic Reminiscences,Sonic Reminiscence : The Memory Fallen และ Sonic Fearless (เจ้าหนูน้อยโซนิคผู้พิทักษ์) ล่าสุดที่กำลังเป็นโปรเจคล่าสุด คือ "Sonic.exe เจ้าเม่นปีศาจ" ในเว่อร์ชันตอนยาวๆ รับรองมาแน่นอนจ้า^^ 

รอบนี้จะเป็นเรื่องสั้นเรื่องแรก เป็นฟิคแนวสยองขวัญหรือระทึก รึเปล่า? ก็ไม่รู้สินะ 555+ เราไม่เคยเขียนแนวนี้มาก่อนเลยในชีวิต ก็เลยอยากลองดู อาจจะกลายเป็นเรื่องตลกก็ได้ ส่วนใหญ่เราเขียนแต่แนวแอ็กชั่น คอมเมดี้ ดราม่า และแฟนตาซีเป็นหลัก ขอให้แฟนๆคิดว่า “โซนิค” เป็นเม่นน้อยน่ารักตัวหนึ่ง นิสัยออกกวน*น และรับบทเป็นพระเอกร้ายแสนโรคจิต พ่ามมม!! 

 

นิยายฟิคเรื่องนี้จะกล่าวถึงกับผีร้ายเม่นที่ชื่อ "Sonic.exe" หรือ "ผู้นำลัทธิ X" มันมีที่มานะค่ะ คือว่า ในเกมตระกูล Sonic The Hedgehog ไม่เคยเจออะไรเกี่ยวกับHack ในแนวนองเลือดและดนตรีบรรเลงน่าหดหู่ เราคิดไปทาง "Devil May Cry" ไปเลย เคยเล่นไหม? เราเคยเล่นนะ ดันเต้หล๊อหล่อ สามีเรา ล้อเล่น 5555+ แต่ดนตรีมันส์จนเราฆ่ามอนแบบสะใจ เลือดสาดๆ โอ๊ยย!! ไม่ใช่แย้วว!

แต่ยังไง? เกมโซนิคช่างเป็นเกมที่หัวร้อนจริงๆจังๆ แต่กราฟิกไปทางน่ารัก ฉากสวยๆ มุมมองช่วยโลก ปราบวายร้าย โลกพังเป็นหลัก ดนตรีเพราะและมันส์เข้ากับฉากแนวบู๊ๆ แอ็กชั่น คนที่มีความผูกพันเกมนี้จะเข้าใจและรักเกมนี้มากจริงๆ แต่บังเอิญมาเจอเกม Hack เข้า เขาต้องหดหู่อย่างแน่นอน สมมติ เราชอบโซนิคมากเป็นชีวิตจิตใจ แต่ดันมาเจอ Hack นี้เข้าไป จะมุมมองกลัวหรือเกลียดขึ้นมาเลย 555+ ขออนุญาติสปอยที่เจออินเทอร์เน็ต และเรื่องล่าสุดที่เจอในยูทูปเมื่อปี 2018

 

"เป็นเรื่องราวของทอม เด็กชายที่รักโซนิคเป็นชีวิตจิตใจ เขาเล่นเกมโซนิคแทบทุกภาค สะสมตุ๊กตา ซีดี และอื่นๆ อีกมากมายมหาศาล จนวันหนึ่งเขาได้รับพัสดุจากเพื่อนสนิทของเขา ในกล่องพัสดุมีซีดีเกมอยู่แผ่นหนึ่ง และจดหมายที่เขียนขึ้นอย่างเร่งรีบ ที่สั่งไห้ทำลายแผ่นซีดีเกมนั้นสะ! เมื่อตรวจสอบแผ่นซีดี ก็พบว่ามันก็เป็นแผ่นซีดีธรรมดาทั่วไป บนแผ่นนั้นมีข้อความที่เขียนด้วยลายมือว่า Sonic.exe ซึ่งไม่ว่าจะมองจากมุมไหน มันก็ไม่ใช่ลายมือของเพื่อนเขาแน่นอน

เมื่อทอมตัดสินใจเล่นแผ่นเกมนั้น และพบว่ามันคือแผ่นเกม Sonic The Hedgehog ของเครื่อง Sega Genesis แต่ที่ต่างออกไปคือ ตั้งแต่เรื่องที่ตัวโลโก้และหน้าจอไตเติ้ลเกมเป็นสีดำทะมึน ซ้ำยังมีรอยเลือดเต็มไปหมด ตรงสัญลักษณ์บริษัทเกมแทนที่จะเป็น Sega 1991 ก็กลับกลายเป็น Sega 666 เสียงดนตรีเป็นเสียงเพลงหวีดหวิวชวนขนลุก แม้ว่าทอมจะรู้สึกกลัว แต่ความอยากรู้อยากเห็นทำให้เขาตัดสินใจไปต่อ และนั่นอาจจะเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตของทอมก็เป็นได้"

แต่ไม่รู้น่ะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้น่ะ ส่วนเราอ่ะเหรอ? ก็รักเกมโซนิคเหมือนเขานะ เป็นสาวกถึง 8 ปีแล้ว แต่สายเผือกเหมือนกันจ้า เห็นคลิปแปลกๆ ดูสะเลย! มันมีหลายตอนที่คนเล่น ตั้งแต่

-Sonic.exe

-Sally.exe

-Sonic.exe Round 2

-Sonic.exe Nightmare

-Sonic.exe (Sonic Mania) ล่าสุด

และอื่นๆ และแต่มันจะแฮ็คไปเรื่อยๆ 

เราดูคลิป Sonic.exe ครั้งแรก ก็ตกใจไตเติ้ลเกมที่มีเสียงเมโลดี้แม่งหลอนชิบผายเลย 5555+ ตอนแรกคิดว่า เกมอะไรว่ะนั่น ตอนแรกเราคิดว่า Sonic 1 (โลโก้เหมือนเด๊ะ) เกมนั่นเราเล่นยังไม่จบเลย ยากเกิ๊น! แต่ต่างที่ตาโซนิคโดนอะไรมาก็ไม่รู้ ไหลเป็นเลือดเบยยมันจะหลอนทุกที่ และจะผุดโผล่เป็น JPG หลังแพ้ว่า “I am Gob” ฉันคือพระเจ้า พระเจ้าพ่อง!! ขออภัยที่หยาบคายน่ะคะ เราเคยด่าหลังจากชม JPG ในชีวิตจริง และเกมบังคับให้แพ้ด้วยนะ เป็นมุมมองโซนิคเป็นโรคจิตฆ่าเพื่อนแบบโหดร้ายมาก 

แบบนี้พ่ามมม!! ตูคือพระเจ้า พระเจ้าพ่องดิ!

(ภาพจริงจากเกมแฮ็ค Sonic.exe เวอร์ชันเก่าๆ หลังจากเกมจบหรือแพ้มันไปแล้ว)

 แค่นี้ไม่พอนะ! เราดู Sally.exe ไป "แซลลี่" เป็นแฟนสาวของโซนิค นางจะปรากฏในอนิเมชัน Adventure of Sonic The Hedgehog และคอมมิคอื่นๆ โซนิคก็เกินไปนะฆ่านาง พร้อมกับรูป JPG. นางถูกเย็บตา และเสียงเพลงหลอนใน และจบลง ถึงขั้นเราตกเตียงเลย555 (พอดีใช้มือถือดู) ถ้าคอมตกเก้าอี้แน่ๆ เราดูจบไปแค้นมากเคยท่องว่า “โซนิคตัวจริงขอคาออสเอ็มเมอรัลล์ที ตูอยากจะฆ่ามัน”

นี่คือโฉมหน้าแฟนสาวของโซนิค น่ากลัวจริงๆ 

(ขอบคุณภาพประกอบ https://klaracrystalpaws.deviantart.com/art/Sally-EXE-642991198)       

จนวันนึงเราได้เจอ Hack อีก มันแจ้งเตือนไว้ในหน้าวอลล์ Youtube “Sonic.exe Round 2” มันมีตัวโซนิคให้เล่นด้วย และเป็นจริงที่เราพูดไว้ เราตัดสินใจโหลดมาเล่นในคอมพิวเตอร์เลย แต่หัวร้อนแบบเล่นเกมโซนิคปกติ แต่ต่างที่เป็นเกมห่าไรไม่รู้ 555+ เราหัวร้อนไป 10 นาที กว่าๆ ที่เล่นเป็นตัวโซนิคตามหา Sonic.exe ที่จะฆ่ามันนี่แหละ! เหมือนเรากำลังเป็นดันเต้ที่ไล่ฆ่าผีเม่นตายได้ด้วยท่า “ลูกหมุนกลิ้ง” เอิ่มมม..แต่ทำไมในคลิป มันใช้โซนิคแปลงร่างเป็น “ซูเปอร์โซนิค” ฆ่ามันได้ฟร่ะ! สงสัยเราเท่กว่าใช้ท่าหมุนฆ่ามันตายง่ายมาก เพื่อนก็ตายห่ากันหมด แต่ฟื้นคืนชีพเหมือนดรากอลบอล และดักรอที่หน้าป้าย โซนิคปัดป้ายเสร็จ เกมจบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง

ปล.เกม Sonic.exe เป็นแค่เกม Hack น่ะจ๊ะ ไม่เกี่ยวกับเกมย่อยของบริษัทเซก้าทำไว้ให้เล่น และเป็นเกมเพื่อความบันเทิงหลอนๆเท่านั้น

ประเมินความหลอน

-Sonic.exe ให้ 6/10 สำหรับ ที่ทำมันกวนทีนได้ใจมาก อีผี! กับคำ I Am God กับ I Found you  

-Sally.exe ให้ 8/10 ทำแซลลี่น่าตกใจมาก มีระบบจอฟ้าด้วยนึกว่าคอมตูพัง 5555+

-Sonic.exe round 2 ให้ 0/10 (ไม่มีความหลอน) เพราะเราเล่นเป็น “โซนิค” สามารถเคลื่อนไหวอิสระได้เหมือนเล่นเกมโซนิคปกติเลย แต่เกม 2 ที่เหลือ ต้องบังคับให้แพ้ ความหัวร้อนให้ 10 เต็มเลยสำหรับ round 2  อีSonic.exeกวนทีนมาก เหาะสะเต็มหน้าจอ และไวชิบผาย แทบกระโดดฆ่ามันแทบไม่ได้ เหรียญเด้งๆๆ หัวร้อนไป 5555+

ถ้าอยากจะเล่น Sonic.exe คิดผิดแล้วอย่ามาเสียใจทีหลังนะ เกมออกยากมาก เรานึงที่ไม่ได้เล่น แต่คนแคชทำให้ดูว่าต้องใช้ Tesk Manager เราจะบอกเทคนิคให้เล็กๆน้อยๆ

วิธีที่ 1

กดแป้นคีย์บอร์ดที่Ctrl+Alt+Delete จากนั้นไปที่ Start Tesk Manager สั่งปิดเกม Sonic.exe เลย เกมจะปิดเลย

วิธีที่ 2

กดที่ปุ่มซีพียูให้คอมดับ แล้วเปิดใหม่ (เป็นวิธีที่ผิดน่ะ555) นอกจากเครื่องค้าง ทำแบบนี้ได้ แต่ข้อมูลจะสูญหายรึเปล่า? ก็มีโอกาสหายถ้าไม่ได้เซฟ เดี๋ยว! เราเป็นนักเขียนนิยายหรือครูสอนคอม 555+

#ยกเว้น Sonic.exe Round 2 ต้องเล่นให้จบก่อนนะถึงจะมีปุ่มปิดให้ออก

ตอนนี้เราก็พบในยูทูปล่าสุด แต่เราไม่รู้ว่าเป็นข้อมูลเท็จหรือจริง และแต่พิจารณาเลยจ้า... 

ขออนุญาติสปอยนะ 

"เขาบอกที่มาว่า Sonic.exe มีหลายชื่อคือ X EXE ผู้นำลัทธิ X เป็นต้น ซึ่งข้อมูลยังไม่แน่ชัดว่า ปีศาจตัวนี้จะเป็น โซนิคโดนของเข้า หรือ โซนิคโดนผีสิง หรือ โซนิคตายและกลายเป็น Sonic.exe หรือ มีผีก้อปปี้ร่างโซนิคและหาเหยื่อเพื่อฆ่าเพื่อนของพระเอก แต่อันสุดท้ายนี่เราก็เห็นมาแล้วใน Sonic.exe Nightmare มันมีคัสซีนบอกวา มีผีร้ายมาก็อปปี้ร่างโซนิค ตัวจริงโดนมันเก็บเป็ฯคนแรก แต่ทีนี้โซนิคไม่ตายเลยกลับไปฆ่ามันได้ 

ส่วนของเขามาจากแนว Sonic Mania มาดัดแปลง แต่จบในตอนเดียว ซึ่งเป็นเรื่องที่โซนิคได้สัมผัสวงแหวนสีแดง ทำให้เขากลายเป็นปีศาจหรือ Sonic.exe มาฆ่าสัตว์ตัวเล็กๆตายเกลื่อนในกรีนฮิลล์ และเทลส์ก็มาหาโซนิค แต่โซนิคกลับโดนของเข้าไปแล้ว และชวนให้เทลส์มาเล่นเกมซ่อนหา และพยายามฆ่าเทลส์ นัคเคิลส์ ตามลำดับ เหลือเหยื่อคนสุดท้ายก็คือ "เอ็กซ์แมน" 

ซึ่งขณะเดียวกันในโลกอนาคต Sonic Mania จะเด่นในช่วงที่โซนิคสามารถวาร์ปในแต่ละโซนได้(พระเอกสายวาร์ป) ซึ่งโซนิคในอนาคต (ไม่ได้เป็น Sonic.exe นะ) กำลังไล่ตามเอ็กซ์แมนอยู่และบังเอิญมาเจอร่างตนเองในสภาพเปลี่ยนแปลง เป็นเม่นเหาะได้และดวงตาสีแดงไหลเป็นเลือดและกำลังคิดฆ่าเอ็กซ์แมน โซนิครู้สึกไม่ดีเลยต่อสู้กับมันและช่วยเอ็กซ์แมน ส่วนเอ็กซ์แมนก็ช่วยในการเรียกหุ่นยนต์จากเกม Sonic Mania ทืั้งหมด มาช่วยรุมกระทืบ Sonic.exe จนมันพ่ายแพ้ในที่สุด

เนื้อเรื่องจบลงที่โซนิคในอนาคตได้ทำลายวงแหวนสีแดง ทำให้ Sonic.exe จบชีวิตลงและกลายเป็นโซนิคคนเดิม พร้อมกับเทลส์และนัคเคิลส์ที่ยังไม่ตายมาดักรอที่กรีนฮิลล์ และก็จบลงเช่นนี้แล 

ปล.งงมาก

นี่คือเนื้อเรื่องล่าสุดที่เราขุดเจอนะจ๊ะ ขึ้นกับแฟนๆเลยว่า คิดยังไงกับเจ้าเม่นปีศาจตนนี้ เห็นว่ามันฮิตเหลือเกินนะ 5555+

------------------------------------------------------------------

ส่วนเนื้อหานิยายของเรากับเกมแฮ็คนี่! เราเขียนจะแตกต่างกันนะ ทางเราคิดอยู่ 2 แบบ คือ โซนิคโดนผีเข้าแล้วมันไล่ฆ่าเพื่อน โอ้โหโครตจิตเลย555+ ไม่ต้องโทดใคร โทดคนแต่งนี่แหละค่ะ 555+ หรือจะเป็นแบบ โซนิคมีหน้าที่ปราบผีร้าย และต่อสู้กับ Sonic.exe 

ครึ่งปีต่อมา... 

ตอนนี้เราคิดได้แล้วน้า เราได้อ้างอิงจาก Sonic Fearless ที่เราเขียนไปไม่กี่ตอนนั้น โซนิคในนิยายเรื่องนั้น เค้าจะเป็นเด็กไร้เดียงสาอยู่ ซุกซนตามประสาเด็ก และเค้าได้รับบทเป็น "โซนิควัยเด็ก" ส่วน Sonic Reminiscences ก็มีด้วยนะจ๊ะ ในเวอร์ชั่น เป็นพระเอกสายบู๊ เก่งแม่งทุกอย่าง และเป็นหัวหน้าทีมฟรอส ในซีซั่นที่ 2 รับบทเป็น "โซนิควัยรุ่น" อั่นแหนะ! เอา 2 เรื่องมายำสลัดแล้วจ้า! เนื้อเรื่องเป็นยังไง? ก็ติดตามได้เลยนะจ๊ะ  

เนื้อเรื่องเกิดขึ้นกับ "โซนิค" เด็กชายเม่นน้อยอายุราว 5-7 ปี เขาได้อาศัยกับครอบครัวของเขา และเขาเป็นคนอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับวงแหวนอยู่สะด้วย และเขาก็บังเอิญได้เจอ "วงแหวนสีแดง" รวมทั้งมีปีศาจลึกลับได้สิงอยู่ในวงแหวนวงนั้น และบังคับให้โซนิคสัมผัสวงแหวนวงนั้นสะ! 

เนื้อเรื่องจะจบลงยังไง? และโซนิคจะสัมผัสวงแหวนวงนั้นหรือไม่ ติดตามเนื้อเรื่องเต็มๆได้เลยจ้า เราจะรีบดำเนินการจ้า 

T
B

เนื้อเรื่อง

         “ฝนตกไม่หยุดเลยแฮ่ะ? แย่จัง” ผมกล่าวขณะผมกำลังมองดูน้ำฝนที่ตกลงมาจากฟ้าภายในบ้านหลังเล็กๆ สภาพท้องฟ้ามืดคลึ้มกับเมฆาสีดำปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า โดยไม่มีแสงแดดให้ทะลุผ่านลงสู่พื้นดินเลยแม้แต่น้อย ผมชักจะเบื่อสะแล้วสิที่ต้องติดฝนอยู่ในบ้าน แทนที่จะมีแสงแดดและท้องฟ้าแจ่มใสให้ผมออกไปเล่นกับเพื่อนๆมั้ง

          “สภาพแบบนี้คงจะตกทั้งวันแน่นอน” เสียงกล่าวของชายหนุ่มเม่นสีฟ้าในวัยผู้ใหญ่ ดวงตาสีแดง สวมแว่นตา ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือบนเก้าอี้ในห้องนั่งเล่นที่เดียวกับผมอยู่ ก่อนที่ผมได้ออกจากปานหน้าต่างแล้วเดินมาหาเขา

“พ่อฮ่ะๆ พ่อช่วยให้ฝนหยุดตกได้ไหม?”

“ฮ่าๆๆๆ พ่อไม่มีพลังแบบนี้หรอกนะลูก”

“อะไรกันอ่ะ?”

“เดี๋ยวนะ? ลูกก็มีพลังวิเศษหนิ? งั้นช่วยพ่อหน่อยเนอะ”

“แอร๊ะ! ผมวิ่งเร็วอย่างเดียวได้นะฮ่ะพ่อ? แล้วผมจะหยุดฝนได้ไงกันอ่ะ? มีหวังเปียกทั้งตัวแหงๆ” ผมตอบ ก่อนที่เขาหัวเราะเยาะชอบใจพร้อมเอื้อมมือลูบศรีษะอย่างเบาบาง

“ฮ่าๆๆๆ โซนิคพ่ออยากอยู่กับลูกนานๆจังเลย” ชายหนุ่มกล่าวถึง “โซนิค” เด็กชายเม่นน้อยสีฟ้าอายุราว 4-5 ขวบที่ดูเหมือนพ่อทุกประการ แต่เขาดวงตาสีนิล ตัวเล็กๆกลมๆ วัยกำลังน่ารักน่ากอดสำหรับผู้ใหญ่ที่ชอบแกล้งและรักเด็กโดยเฉพาะ

“ผมก็อยู่กับพ่อแล้วนี่ไงฮ่ะ?”

“รู้มั้ยลูก? พ่อจะต้องไปแล้ว”

“ไปไหน? ให้ผมไปด้วยคนสิฮ่ะ?” ผมกล่าว

“ไม่ได้ มันอันตรายเกินไป ลูกอยู่กับแม่เถอะ ที่นี่ปลอดภัยสำหรับลูก”

“โธ่...และพ่อจะไปนานไหมฮ่ะ?” ผมกล่าวพร้อมคอตกด้วยความเศร้า

“ไม่นานหรอก? ถ้าพ่อกลับมาแล้ว พ่อจะพาแม่และลูกไปที่โมบอททรอปโพลิสกัน”

“ครับ”

“มากับพ่อสิ พ่อมีอะไรจะให้”

ต่อมา...

และแล้วคุณพ่อของผมเอง ก็ได้พาผมที่ห้องทำงานของพ่อ ซึ่งเต็มไปด้วยหนังสือมากมายไตร่ตรอง และเอกสารการงานของพ่อ แต่ผมไม่รู้ว่าพ่อของผมทำงานเกี่ยวกับอะไร แต่สิ่งที่ผมสนใจมากที่สุดก็คือ “วงแหวน” ที่ถูกใส่ไว้ในตู้กระจกในห้องทำงานของคุณพ่อ ก่อนที่เขาได้นำวงแหวนนั้นออกจากตู้กระจก

          “พ่อเห็นลูกจดจ่อเจ้านี่มาตั้งแต่ยังเล็กๆแล้ว ตอนนี้ก็กลายเป็นของลูกแล้วนะ” คุณพ่อกล่าวพร้อมยื่นวงแหวนนั้นมาให้ผม มันเป็นวงแหวนสีทองอร่ามดั่งกับทองคำ ขนาดเท่ากำลังข้อมือ และผิวมันลื่น เงางาม ดูเหมือนมีมูลค่า ซึ่งผมได้ค้นพบกับลวดลายของมันเป็นคล้ายๆกับดาวหรือเกล็ดหิมะอะไรสักอย่างที่ผมดูไม่ออก

        “พ่อฮ่ะ? นี่คือลายอะไรเหรอฮ่ะ? เหมือนกับดาวเลย?” ผมถาม

“มันคือแสงสว่าง มันไม่ใช่วงแหวนธรรมดาๆนะโซนิค มันคือวงแหวนวิเศษที่ช่วยกำจัดและขัดไล่สิ่งชั่วร้ายที่เป็นภัยต่อลูกได้” คุณพ่อตอบ

“สิ่งชั่วร้าย?”

“เก็บไว้ให้ดีๆล่ะ? มันจะคุ้มครองลูกเมื่อพ่อไม่อยู่ ลูกเป็นคนเก่งของพ่อมาตลอด เป็นเด็กดีของคุณแม่ด้วยล่ะ?” คุณพ่อกล่าวพร้อมลูบศรีษะลูกชายอย่างเบาบาง ก่อนที่ผมได้เข้ามาโอบกอดเขาอย่างแน่น

“ผมรักพ่อนะฮ่ะ?”

“พ่อก็รักหนูนะ”

และนี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมได้เห็นคุณพ่อของผม ช่วงในวันรุ่งขึ้นของวันถัดไป ผมและคุณแม่ได้จากลาเขาที่หน้าประตูบ้านหลังจากฝนหยุดตก ท้องฟ้าก็แจ่มใสขึ้นมา พร้อมกับดอกไม้และดอกหญ้าบานสะพรั่ง และผมไม่รู้ว่า อนาคตของผมจะเป็นยังไงต่อไป? แต่ยังไงผมจะเก็บวงแหวนของคุณพ่อไว้กับตัวตลอดไป

หลายเดือนต่อมา...

เวลาผ่านไปดั่งกับโกหก คุณพ่อได้กลับมาตามที่เขาสัญญาไว้ และให้ผมและคุณแม่กลับที่โมบอททรอปโพลิสทันที ซึ่งเป็นเมืองใหญ่ของโมเบียสที่มีความสงบสุขและร่มรื่น แต่ผมก็มีภัยเล็กๆน้อยๆกับชายมนุษย์ประหลาดที่นิสัยออกโรคจิตหน่อย ที่ชอบจับสัตว์มาขังไว้ในกรง ผมต้องมาช่วยพวกเขาตลอด และมักจะโดนแม่ดุอยู่เรื่อยเมื่อผมได้มีเรื่องกับหมอนั่น

จนวันนึง...

                        “ขอบใจมากนะเจ้านกน้อย” ผมกล่าวขอบคุณเจ้านกน้อยสีฟ้าตัวเล็กกว่าผมมาก ที่ช่วยเก็บดอกไม้ให้ผม เนื่องจากผมจะเก็บดอกไม้เป็นช่อๆมาฝากคุณแม่เมื่อผมได้กลับบ้าน

“ไม่เป็นไรโซนิค เล็กน้อยเอง” นกน้อยตอบ

“พอแค่นี้ล่ะ? สวยจัง คุณแม่ต้องชอบมันแน่ๆ” ผมกล่าวพร้อมโอบกอดดอกไม้ที่เก็บเป็นช่อใหญ่ๆตามที่ผมพึงพอใจแล้ว ก่อนที่ผมเริ่มก้าวฝีเท้าเพื่อสปีดความเร็วกับพลังของตนเองที่มี ซึ่งผมมีพลัง “ความเร็วเหนือเสียง” เป็นพลังประจำตัวที่รวดเร็วกว่าใครในโลก แต่ผมรู้สึกไม่ดีเลยนะเมื่อผมกำลังจะเริ่มวิ่ง

“ไม่ดีกว่า ชั้นวิ่งเร็วทีไร? กลีบดอกไม้ก็ปลิวหายหมดทุกที เดินดีกว่ามั้ง?”

10 นาทีต่อมา...

ผมได้เดินกลับบ้านด้วยเท้าเดินแทนวิ่งด้วยความกลัวกลีบดอกไม้ที่จะฝากคุณแม่นั้นจะปลิวหายหมด ผมไม่ชอบเลยที่เดินเชื่องช้าเหมือนเต่า แต่ก็อึ้งนะ? กับคนอื่นๆที่ไม่มีพลังแบบผม คงต้องเดินช้าๆแบบนั้นแหละ “คุณเชื่องช้าจริงๆ” (You too slow) แต่เอาเถอะ ถือว่าเดินแก้เบื่อแก้เซ็งล่ะกัน? และแล้วผมก็ได้บังเอิญเจออะไรบางอย่างในป่าลึกแห่งนี้ด้วย

                        “นั่นอะไรอ่ะ?”

สิ่งที่ผมเห็นนั้นคือ “วงแหวนสีแดง” วงนึงที่อยู่ในป่าทึบที่ดูน่าวังเวงน่าขนลุกยังไงก็ไม่รู้ มันเป็นวงแหวนที่แปลกประหลาดมาก มันสีแดงดั่งกับเลือดแหนะ แถมมีควันดำๆออกมาด้วย มันคือวงแหวนอะไรกันเนี่ย? เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น นอกจากวงแหวนที่คุณพ่อเอามาให้ผม แต่ก็ไม่ได้น่ากลัววงแหวนวงนั้นหรอกนะ แต่ผมอยากรู้จังเลยว่ามันคือวงแหวนประเภทอะไรกัน? 

                        “มันเป็นวงแหวนอะไรกันน่ะ?”

“สัมผัสมันสิไอ้หนู!” เสียงชายหนุ่มออกแหบๆและทุ้มๆดั่งกับปีศาจ ได้กล่าวออกมาทำให้ผมตกใจ พร้อมหันซ้ายหันขวาอย่างรวดเร็ว

“เสียงใครน่ะ?”

“สัมผัสวงแหวนของข้าสิ” เสียงชายหนุ่มตอบมาอีกแล้ว ทำให้ผมรู้สึกตัวได้ว่าเสียงนั้นมาจากวงแหวนวงนั้นนั่นเอง

“วงแหวนพูดได้”  

“หึๆๆ ข้าเป็นผู้ปกครอบครองและสถิตอยู่ในวงแหวนวงนี้ ข้าเปรียบเสมือนเหมือนกับพระเจ้า ฮ่าๆๆๆ” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมหัวเราะออกมาอย่างเสียงทุ้มๆและดูโหดร้าย ดั่งกับคนโรคจิตเลย มันทำให้ผมรู้สึกไม่ดีที่คุยกับคนแปลกหน้าสะแล้วสิ เป็นคนดีหรือคนชั่วรึเปล่า?

“เหรอครับ?”

“เจ้าเป็นใคร? ชื่ออะไร?”

“ผมชื่อ โซนิค? โซนิค เดอะ เฮ็จต์ฮ็อค” ผมตอบ

“โซนิค? ชื่อเจ้าดูคุ้นๆนะ? ได้โปรด! ช่วยข้าที ปลดปล่อยข้าออกจากวงแหวนนั่นทีเถอะ”

“ผมก็อยากจะช่วยคุณนะ แต่ผมกลัว”

“เจ้าไม่ต้องกลัวข้าหรอก ข้าไม่คิดจะทำร้ายเจ้า หากเจ้าช่วยข้า ข้าจะตอบรางวัลให้เจ้าอย่างงาม  เจ้าอยากได้อะไร? ข้าจะจัดหาให้เจ้าทุกอย่าง”

“ฮอทด็อกพริกนึงที่ได้ไหมฮ่ะ?” ผมกล่าว

                        “มันไม่ใช่ตลาดสดน่ะเฟ้ยย!!”

“อ่าว! ก็ไหงคุณบอกผมว่า คุณจะหาให้ผมทุกอย่างหนิ?” ผมตอบ

“เจ้านี่ไร้เดียงสาจริงๆเลยนะ? เอาเถอะ!”

“ผมรู้สึกไม่ดีแล้ว ผมต้องไปแล้วครับ? ผมจะกลับบ้าน” 

“ทำไมล่ะ? เจ้ากล้วข้ารึ?”

“แม่ผมสอนไว้ ว่าผมอย่าไว้ใจกับคนแปลกหน้า”

“ถือว่าข้าขอร้องล่ะโซนิค” ชายหนุ่มกล่าว ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีที่ได้เห็นวงแหวนวงนั้นน่ากลัวมากเลย ดั่งกับวงแหวนผีสิง

“ไม่เอาอ่ะ? ผมจะไปแล้ว ผมกลัว!!” ผมกล่าวพร้อมหันหลังกลับทันที แต่ทว่าชายหนุ่มลึกลับกลับบอกว่า

“ได้โปรด! สัมผัสแค่นิ้วเดียวเอง” เฮ้อ...ไม่ปล่อยผมสักทีนะ เอาเถอะ! ช่วยคน ผมตัดสินใจแล้วผมจะสัมผัสวงแหวนวงนั้น ก่อนที่ผมได้เอื้อมมือเพื่อสัมผัสวงแหวนวงนั้น แต่ผมมองมันทีไร น่ากลัวทุกที คงฝันร้ายแหงๆ ผมยิ่งเป็นคนกลัวผีสะด้วยสิ

ทันใดนั้นเอง ผมก็ได้สัมผัสวงแหวนวงนั้นแค่นิ้วชี้เพียงนิ้วเดียว แตะวงแหวนสีแดงอย่างช้าๆ จนปลายนิ้วได้สัมผัสกับมันแล้ว จากนั้นก็มีรัศมีแสงดำจากวงแหวนวงนั้นออกมาจากวงแหวนสีแดงวงนั้น มากขึ้น มากขึ้น ทำให้สถานที่รอบๆนั้นเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ดั่งกับว่าผมถูกส่งไปอยู่อีกโลกนึง

วิ๊งง!! พ่าวว!!

โลกนั้นเต็มไปด้วยท้องฟ้าสีแดงดั่งกับเลือด ทุ่งหญ้าและต้นไม้ในป่านั้นแห้งแล้งไปหมด พร้อมกับสัตว์ตัวน้อยๆได้ตายเกลื่อนอย่างโหดเหี้ยม บางตัวร่างขาดไปครึ่งตัว บางตัวศรีษะหาย บางตัวท้องถูกผ่าให้เห็นลำไส้พร้อมกับเลือดเต็มพื้นในรอบๆตัวผม ฝีมือใครกันนะ? ถึงอำมหิตได้ถึงขนาดนี้

และแล้วผมก็เห็นร่างของชายหนุ่มผู้นึงได้ปรากฏกายออกมาจากวงแหวนสีแดงวงนั้น เขาเป็นชายหนุ่มเม่นสีน้ำเงินเข้ม ผมยาว ตัวสูง และใส่รองเท้าผ้าใบสีแดงที่ดูคล้ายๆกับผมมาก แต่เขาหันหลังและแกว่งวงแหวนสีแดงนั้นเล่นอย่างหน้าตาเฉย พร้อมกับฉากบรรยากาศอันน่าหดหู่แบบนี้ ผมอยากจะกลับบ้านแล้ว

                “ข้าขอบใจเจ้ามากเลยนะโซนิค ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ข้าจะเอาตัวเจ้าไป หึๆๆๆ” ชายหนุ่มเม่นกล่าวพร้อมหัวเราะเสียงทุ้มๆและแหลมๆ ทำให้เด็กชายเม่นน้อยถอยเท้าหนีพร้อมกับร่างสั่นครอนด้วยความหวาดกลัวจนเหงื่อตกไปทั่วศรีษะ

“ผมช่วยคุณแล้วนะ ผมอยากจะกลับบ้าน”

“อย่าไปเลยโซนิค ข้ายังไม่ทำความรู้จักกับเจ้ามากกว่านี้เลยนะ หึๆๆๆ”

“ม่ายยยเอา!!” ผมกล่าวก่อนที่ผมตัดสินใจเริ่มก้าวฝีเท้าหนีทันที แต่ทันใดนั้นเองผมก็บังเอิญเจอสิ่งที่อันน่าเหลือเชื่อกับชายหนุ่มเม่นประหลาดนั้น

        เขาได้วาร์ปเข้ามาขัดขวางผมไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ผมเห็นใบหน้าของเขาอย่างเด่นชัด ชายหนุ่มเม่นสีน้ำเงินเข้ม ดวงตาสีดำสนิท แต่ลูกตาสีแดงกล่ำดั่งกับเลือด ร่างกายเต็มไปด้วยคราบเลือด รวมทั้งถุงมือของเขา แถมเล็บยาวอีกด้วย ก่อนที่เขาได้ยกข้อมือของเขาสูงๆเหนือฟ้า

ฉั้ววว!! อ๊ากกกก!! ตุบบ!!  

เสียงเด็กชายเม่นน้อยร้องลั่นจนร่างเขาล้มลงไปกับพื้น พร้อมกับเลือดสีแดงบริสุทธิ์ได้กระจัดกระจายลงสู่พื้นหญ้าภายในไม่กี่นาที ในสภาพแขนของเขากลายบาดแผลขนาดใหญ่และเลือดสีแดงสดไหลหยดลงสู่พื้นดิน ด้วยกมเล็บอันแหลมคมของชายหนุ่มเม่น ก่อนที่ผมได้เอื้อมมือจับแขนตนเองด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับน้ำตาใสๆของเด็กชายเม่นน้อยที่หวาดกลัวไปด้วย

                “ทำร้ายผมทำไม? ฮือๆๆ ผมจะกลับบ้าน”

“หึๆๆๆ ข้าไปปล่อยให้เจ้าไปไหนทั้งนั้นแหละ” ชายหนุ่มเม่นตอบ

“คุณเป็นใคร? คุณต้องการอะไร?”

“ข้าคือ พระเจ้า ฮ่าๆๆๆๆ” ชายหนุ่มเม่นตอบพร้อมหัวเราะลั่นพร้อมกับเสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยงไปด้วย ทำให้เด็กชายเม่นน้อยร้องไห้โฮต่อหน้าเขาไปด้วย

“แงงง!! ไม่เอา!! ช้านนนอยากกลับบ้าน” ผมร้องไห้อย่างเสียงดังลั่นด้วยความกลัว

และแล้วเขาก็ได้คุกเข่าลง แล้วเอื้อมมือจับแขนของผมขณะที่บาดเจ็บอยู่ ในสภาพเลือดไหลเต็มแขนและไหลไม่หยุดสะด้วย ก่อนที่เขาได้แลบลิ้นเลียแขนของผมทำให้ริมฝีปากของเขาเต็มไปด้วยเลือดจากแขนของผม

“โธ่...เจ้าเม่นน้อยของข้า เลือดของเจ้าช่างหอมหวานสะจริงๆ” ชายหนุ่มเม่นตอบพร้อมเลียแขนผมไปด้วย ทำให้เด็กชายเม่นน้อยได้ใช้จังหวะด้วยขาของเขาเตะหน้าชายหนุ่มเม่นก่อนที่เขาวิ่งหนีทันที

“จะหนีไปไหนโซนิค หึๆๆๆ คิดว่าเจ้าจะหนีข้าพ้นงั้นเรอะ?”

ต่อมา...

                        “พ่อฮ่ะ!! แม่ฮ่ะ!! ช่วยผมด้วย!!!”

เสียงกล่าวพร้อมขอความช่วยเหลือจากเด็กชายเม่นน้อยในสภาพวิ่งหนีด้วยสองขาคู่ความเร็วเหนือเสียงไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ผมได้วิ่งไปเรื่อยๆด้วยสุดชีวิต จนกระทั่งผมได้มาถึงของตนเอง ก่อนที่ก้อนเมฆสีดำสนิทได้รวมตัวกันเป็นก้อนๆกลายเป็นท้องฟ้ามืดคลึ้มไปอย่างรวดเร็ว

ณ บ้านของโซนิค

ปึกกก!!

เมื่อผมถึงบ้านของผมในสภาพไม่มีใครอยู่เลย ก่อนที่ผมได้เอื้อมมือล็อกประตูบ้านและวิ่งหลบเข้าไปในบ้านเพื่อหลบซ่อนกับชายหนุ่มเม่นแปลกหน้าที่กำลังตามล่าผมอยู่ แต่ในบ้านของผมนั้น พ่อแม่ไม่อยู่เลย ห้องนั้นมืดสนิท เพราะท้องฟ้าข้างนอกมืดดั่งกับฝนกำลังจะตก และไฟฟ้าก็ใช้การไม่ได้

                        “พ่อฮ่ะ? แม่ฮ่ะ? พวกท่านอยู่ไหน?”

หน้าบ้านโซนิค

1 นาทีต่อมา...

และแล้วมีแสงวิบวับปรากฏที่หน้าประตูบ้านเป็นร่างของชายหนุ่มเม่นสีน้ำเงินเข้มในสภาพร่างเหาะเหินกับอากาศ ก่อนที่เขาได้แสยะยิ้มออกมาดั่งกับคนโรคจิตว่า ข้าต้องการเด็กคนนี้และข้าจะสับเด็กเม่นน้อยตัวนี้เป็นชิ้นๆ และกลายเป็นผลงานศิลปะในโลกของข้า หึๆๆๆ

                        “หึๆๆๆ คิดว่าเจ้าจะหนีข้าพ้นงั้นเหรอ? ไอ้หนู”

ต่อมา...

                        “ไม่เอาแล้วชั้นกลัวแล้ว ฮือๆๆๆ” ผมกล่าวพร้อมกับน้ำตาในสภาพซ่อนตัวอยู่ใต้เตียงในห้องนอนของผมเอง แต่ทำไมพ่อและแม่ไม่มาสักทีนะ พวกท่านอยู่ไหน?

ตึบ ตึบ ตึบ

เสียงเท้าเดินทำให้ผมรีบเอื้อมมือทั้งสองข้างปิดปากทันทีพร้อมกับน้ำตา ก่อนที่ผมได้เห็นรองเท้าผ้าใบสีแดงและติดล็อกเก็ตสีทองของชายหนุ่มเม่นสีน้ำเงินเข้มที่กำลังตามล่าผมอยู่ ในสภาพกำลังหาผมอยู่ ก่อนที่เขาได้เดินออกจากห้องนอนของผมทันทีอย่างกับผมรอดแล้ว

                        “หวังว่าจะเดินกลับมาอีกรอบนะ” ผมกล่าวก่อนที่ผมได้ออกจากเตียงทันที แต่ทว่าทันใดนั้น

ขวับบบ!!

เสียงข้อมือของชายหนุ่มเม่นสีน้ำเงินเข้มได้จับพื้นใต้เตียง ดวงตาสีแดงของชายหนุ่มจ้องมองเด็กชายเม่นน้อย พร้อมแสยะยิ้มออกมาดั่งกับโรคจิต

                        “อ๊ากกกกก!!”

“หึๆๆๆ เจอตัวแล้ว เล่นซ่อนหาเหรอโซนิค?”

“อ๊ากกกกก!!”

และแล้วก็มีกมเล็บอันแหลมคมได้เอื้อมมือเข้ามาจับขาของผมทันที ทำให้ผมหวาดกลัวพร้อมกับน้ำตาดั่งกับว่าผมจะไม่รอดชีวิตกับเขาแน่ๆ และขาของผมนั้นก็โดนเล็บของเขาข่วนจนเกิดบาดแผลไปอีกนึงแผล แต่ผมก็พยามคลานหนี แต่เขาก็พยายามจะมุดใต้เตียงเพื่อจับผมให้ได้ ก่อนที่ผมรีบออกจากเตียงและวิ่งหนีเขาอีกที

                “ไม่คิดจะเลิกเลยนะ เดี๋ยวข้าจะฆ่าแก ฆ่าจะควักหัวใจแกออกมาโซนิค”

ชิ้งงง!!

เสียงมีดในห้องครัวของผม ผมได้ดึงมีดหั่นผักออกมาจากเขียงด้วยความกลัว แต่ยังไง? แม่ผมสอนไว้อย่ายุ่งของมีคมในห้องครัว ทำให้มีดบาดได้ แต่ตอนนี้มันจำเป็นจริงๆ ผมขอโทดด้วยนะฮ่ะแม่

เด็กชายเม่นน้อยได้ยื่นมีดอย่างมือสั่นไปด้วยความหวาดกลัว ก่อนที่ร่างของชายหนุ่มเม่นได้ปรากฏตัวในห้องครัวพอดีในสภาพมืดสนิท เขาก็ก้าวเท้าเดินเข้ามาหาเด็กชายเม่นน้อยไปอย่างช้าๆ ทำให้ผมได้เห็นดวงตาสีแดงของเขาอย่างเด่นชัด และแสยะยิ้มออกมาเป็นเอกลักษณ์

                “ไม่มีทางหนีแล้วสินะไอ้หนู”

“อย่าเข้ามานะ!! ถ้าแกเข้ามาชั้นจะแทงแน่!!” ผมกล่าวพร้อมยื่นมีดมาขู่ แต่ก็ไม่ได้ผล เขาก็ก้าวเดินมาหาผมไปเรื่อยๆ โดยไม่มีวี่แววจะกลัวมีดของผมเลย

“หึๆๆๆ”

“ชั้นบอกว่าอย่าเข้ามาไง? ฮือ!!”

ขวับบบ!!!

และแล้วชายหนุ่มเม่นได้พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเขาได้จับร่างผมอย่างแน่นๆ ดวงตาสีแดงของชายหนุ่มเม่นได้จ้องมองเด็กชายเม่นน้อยที่กำลังร้องไห้อย่างนิ่งๆ พร้อมแสยะยิ้มออกมาดั่งกับโรคจิต ก่อนที่เขาได้ใช้เล็บของเขามาจิกร่างผมทำให้มีบาดแผลเพิ่มไปอีก

                        “ฮือๆๆๆ พอแล้ว!! ชั้นกลัวแล้ว!!”

“ซนมากแล้วนะ ถึงเวลาแล้วที่ข้าจะเอาชีวิตเจ้า” และแล้วมีดที่ผมจับอยู่นั้นได้แทงหน้าเขาทันที

ฉั้วววว!!!

เสียงใบมีดห้องครัวของผมได้แทงที่คอของชายหนุ่มเม่น ก่อนที่เขาได้ปล่อยร่างผมทันที ในสภาพร่างนิ่งๆ  ทำให้ผมพยายามจะออกจากร่างเขาทันที แต่ทว่า!

ขวับบบ!!

เสียงมือของหมอนั่นได้จับข้อมือของผมขณะผมกำลังจับใบมีดที่เสียบคอของเขาอยู่ ก่อนที่ดวงตาสีแดงของเขาได้จ้องมองเด็กชายเม่นน้อยที่หวาดกลัวไปด้วย

                             “อ๊ากกกกก!!!”

“โซนิคไม่น่ารักเลยนะ เอามีดมาเสียบคอข้าทำไม?”

“ฮือ!! อย่าทำแบบนี้เลยนะ ผมกลัวแล้วครับ”

“เดี๋ยวข้าจะสอนให้ มันต้องเป็นแบบนี้” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมบังคับมือของผมขณะผมกำลังใบมีดอยู่เสียบคอของเขาลึกไปอีก ลึกไปอีก จนเลือดสีแดงสดได้ไหลมากขึ้นไปอีก แถมเขาบังคับให้ผมหมุนใบมีดอีกด้วย พร้อมกับเลือดสีแดงสดๆได้พุ่งออกจากคอ จนเลือดพุ่งไปเต็มหน้าของผมไปหมดแล้ว

“เห็นไหม? เจ้าชอบไหมโซนิค”

“แงงงง!!!” ผมร้องลั่นก่อนที่ผมได้เอามือของตนเองออกและหลีกไปห่างๆจากเขาทันที

และแล้วเขาก็ได้เอื้อมมือดึงมีดที่ถูกเสียบคอของเขาออกไปอย่างง่ายดาย จนเลือดสีแดงพุ่งออกมาไปอีก ทำให้เด็กชายเม่นน้อยถอยหลังหนีในสภาพมือของผมเต็มไปด้วยเลือดของเขา

                “ข้าไม่มีอารมณ์จะเล่นกับเจ้าแล้วนะ มันถึงเวลาแล้วที่เจ้าจะต้องเป็นงานศิลปะของข้า”

“......” ผมเงียบกริบ

“แต่ไม่ดีกว่า! ข้าจะย่างเจ้าทั้งเป็น คงจะเป็นเม่นย่างที่น่าอร่อยดีนะ หึๆๆๆ”

และแล้วเขาก็ใช้พลังจิตของเขาด้วยการยกมือในเตาแก๊สบ้าน ทำให้ก๊าซจากเตาแก๊สนั้นถูกเปิดนั้นกลายเป็นอากศาศ ก่อนที่เขาได้ดีดนิ้วไปนึงครั้งเป็นเพลิงติดในนิ้วชี้ของเขา พร้อมกับความนิ่งๆของเด็กชายเม่นน้อยที่กำลังถอยหลังหนีก่อนที่เขาได้วิ่งหนีออกจากบ้านทันที

“ถึงเวลาลาขาดแล้วนะ ลาก่อนโซนิค” เขากล่าวก่อนที่เขาได้สะบัดมือไปนึงครั้ง ทำให้เปลวไฟจากมือของเขานั้นได้พุ่งไปที่เตาแก๊สหุงต้ม ทำให้ได้เกิดเปลวไฟขึ้นมาลุกไหม้ทันที ได้ถูกสะท้อนในดวงตาสีนิลของเด็กชายเม่นน้อยก่อนที่เขาจะไม่รอดชีวิต

ปูมมม!!

เสียงระเบิดดังไปทั้งบ้านในสภาพเพลิงลุกไหม้ไปทั้งหลังภายในไม่กี่วินาทีนั้น ก่อนที่ร่างของชายหนุ่มเม่นสีน้ำเงินเข้มได้ก้าวเดินออกจากบ้านทันที ดวงตาสีแดงของเขาได้จ้องมองเปลวเพลิงที่กำลังลุกไหม้บ้านไปทั้งหลังด้วยความชอบใจ

                        “สวยงามจริงๆ ข้าเริ่มชอบเพลิงสะแล้วสิ หึๆๆๆ และใกล้ถึงเวลาที่ข้าจะสะสางแล้ว”

Present of Sonic.exe เจ้าเม่นปีศาจ

ณ หุบเขาสีเขียว (ในโลกอนาคต)

ณ หุบเขาที่เต็มไปด้วยป่าไม้สีเขียวขจีและมีความสงบสุขตลอด มีเด็กชายจิ้งจอกสองหางผู้นึง เขาได้โบยบินด้วยสองหางถูกหมุนเป็นใบพัดไปท่องเที่ยวเล่นของเขาเพื่อหลงลืมสิ่งที่เขาผิดหวังและสูญเสียคนที่จากไปจากสงครามนานมาแล้ว

แต่บังเอิญว่าเขาได้บังเอิญพบอะไรบางอย่างเข้า จากโลกสีสันสวยงามกับป่าไม้สีเขียวขจีนั้น ท้องฟ้าสีคราม และแม่น้ำใสสะอาดนั้น ถูกกลายเป็นสีแดงทั้งหมด จากป่าไหม้ใบหญ้านั้นแห้งและเหี่ยวเฉาไปหมด ฉากบรรยากาศเต็มไปด้วยสีแดงดั่งกับนองเลือด และเป็นดินแดนแห่งความตายเลยแฮ่ะ?

                “ทำไมจู่ๆ โลกถึงกลายเป็นแบบนี้ล่ะ?” เด็กชายจิ้งจอกกล่าวด้วยความสงสัยก่อนที่เขาได้บินลงจากพื้นพรมหญ้า ซึ่งตรงหน้าเขานั้นได้เจอกับเด็กหนุ่มเม่นสีฟ้าวัย 15  ใส่รองเท้าผ้าใบสีแดงและติดล็อกเก็ตทองผู้เป็นเพื่อนรักของเขาได้ยืนกอดอกหันหลังอยู่

แต่ทว่าทำไมสภาพรอบๆนั้นมันดูน่าวังเวงจังเลย มีสัตว์ตัวเล็กๆถูกฆ่าตายในสภาพ ศรีษะขาด ร่างถูกขาดครึ่งท่อน ท้องถูกผ่าและมีลำไส้ทะลักออกมาอย่างเกลื่อนกลาด และพื้นนั้นเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดๆ และมีแท่นไม้ถูกเสียบกับศรีษะสัตว์แต่ละตัวถูกล้อมรอบ ดั่งกับที่เชือดสัตว์เลย แต่เด็กชายจิ้งจอกไม่ลังเลที่จะมาหาเพื่อน ก่อนที่เขาได้ก้าวเดินเข้ามาสะกิดแขนเด็กหนุ่มเม่นสีฟ้า

                “โซนิค? นั่นนายใช่ไหม?” และแล้วเด็กหนุ่มเม่นก็หันหน้ามาหาเด็กชายจิ้งจอก ในสภาพรูปลักษณ์ที่สวยงาม เด็กหนุ่มเม่นสีฟ้า ดวงตาสีเขียวดั่งกับมรกรตได้ลักยิ้มเป็นคำตอบ

“ชั้นคิดถึงนายจังเลย เรากลับบ้านกันเถอะ”

“นายไม่ได้ช่วยชั้นเลยนะเทลส์” โซนิคตอบ

“.....” เทลส์เงียบกริบ ก่อนที่รูปลักษณ์โซนิคได้ถูกเปลี่ยนไป จากเด็กหนุ่มเม่นสีฟ้า กลายเป็นเด็กหนุ่มเม่นสีน้ำเงินเข้ม ดวงตาสีดำ และลูกตาสีแดงพร้อมกับน้ำตาไหลออกมาเป็นเลือดสีแดงสด ในสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธของเขา ทำให้เด็กชายจิ้งจอกรู้สึกไม่ดีขึ้นมาก่อนที่เขาถอยหลังหนี

ขวับบบ!!

เสียงมือของเด็กหนุ่มเม่นได้จับหางเด็กชายจิ้งจอกอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาถูกลากลงกับพื้น ก่อนที่มือของเด็กหนุ่มเม่นนั้นถูกติดไหม้กับเปลวเพลิง พร้อมกับฉากบรรยากาศที่เต็มไปด้วยเพลิงลุกไหม้ในตัว

            “โซนิค!! ม่ายยย!!”

            “นายไม่ช่วยชั้นอะไรเลย ชั้นรักนายเหมือนน้องชายแท้ๆ ทำไมไม่ช่วยชั้น ทำไมถึงปล่อยให้ชั้นตาย” โซนิคกล่าวในสภาพร่างของเขาลุกไหม้เป็นเพลิง จนเนื้อหนังของเด็กหนุ่มเม่นนั้นพองจนเหลือเนื้อหนังเป็นสีแดงสดเหมือนกับโดนไฟครอกทั้งร่าง พร้อมกับเด็กชายจิ้งจอกที่โดนเด็กหนุ่มสัมผัสไปด้วย ที่ใจเต็มไปด้วยความกลัว กับความรู้สึกผิดในตัวเขาที่ไม่สามารถช่วยเหลือเพื่อนได้

            “ม่ายยยย!!!”

“พระเจ้ายังไม่ช่วยชั้น และชั้นจะทำอะไรได้”

“โซนิค!!! อย่า!!!!”

และแล้วเด็กชายจิ้งจอกได้ลุกขึ้นจากเตียงในสภาพร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อท่วมตัว พร้อมกับเสียงหอบดังๆ ด้วยความตกใจและหวาดกลัวกับสิ่งที่เขาฝันไปเมื่อสักครู่ กับเพื่อนรักของเขาในสภาพเพลิงลุกไหม้ทั้งร่างและดูโกรธเขาน่าดูสะด้วย

         “นี่ชั้นฝันไปเหรอเนี่ย?”

“เป็นอะไรไปเหรอเทลส์ เห็นละเมอเรียกชั้นสะเสียงดังเชียว” เสียงกล่าวของเด็กหนุ่มเม่นสีฟ้าได้เดินเข้ามาในห้องนอนของเด็กชายจิ้งจอกในสภาพปกติดีทุกอย่าง

“โซนิค? นายไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม?” เทลส์ถาม

“ใจเย็นๆก่อนนะ ชั้นโอเคร” โซนิคตอบ ก่อนที่เด็กชายจิ้งจอกได้ถอนหายใจอย่างแรง

“ค่อยยังชั่ว... ชั้นรู้สึกไม่ดีเลยกับเจ้าเม่นปีศาจตัวนั้น เขาจะกลับมาทำร้ายนายอีกไหม?”

“......” โซนิคเงียบกริบ

“ทำไมถึงเงียบล่ะ?”

“นายเคยเห็นมันด้วยเหรอ?” โซนิคถาม

“เคยสิ!!” เทลส์ตอบก่อนที่เด็กหนุ่มเม่นได้เหงื่อตกขึ้นมากระทัน

“เป็นไปไม่ได้ ชั้นเคยผนึกมันในวงแหวนแล้วหนิ?”  

               “ใช่! และตอนนี้ข้าก็เป็นอิสระแล้ว ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่แกต้องตาย!! โซนิค หึๆๆๆ” เสียงกล่าวแทรกในแว่วหูของเด็กหนุ่มเม่นสีฟ้า ทำให้เขาได้หันหน้ามองไปตามเสียงพร้อมกับสภาพเหงื่อตกขึ้นมา อย่างมั่นใจว่า “เจ้าปีศาจนั่นกำลังกลับมาอีกครั้ง” ก่อนที่เด็กหนุ่มเม่นรีบออกจากห้องทันที

ต่อมา...

            “นี่แก!! แกอยู่ไหน? ออกมาเดี๋ยวนี้นะ! ชั้นรู้ว่าแกอยู่นี่!” โซนิคกล่าวถามตนเองกับกระจกสะท้อนในห้องน้ำของตนเอง ก่อนที่มีเงาของชายหนุ่มเม่นสีน้ำเงินเข้มที่ดูเหมือนโซนิคมาก แต่ดวงตาสีแดงกล่ำดั่งกับเลือด ที่ได้แสยะยิ้มออกมา

            “หึๆๆๆ โซนิค เดอะ เฮ็จต์ฮ็อค ไม่ได้เจอตั้งนานเลยนะ”

“แกออกจากวงแหวนได้ไง? ชั้นเคยผนึกแกมาแล้วหนิ?”

“พอดีมีเด็กชายใจดีมาช่วยข้าไว้ ข้าเลยมีอิสระ ต่อไป ชีวิตของแกและเพื่อนๆของแกจะต้องตายทั้งหมด”

“รอบที่แล้วแกเข้าสิงชั้น ต่อมาแกก็กลับมาก้อปร่างชั้นมา ฆ่าเพื่อนๆพร้อมกับภาพลวงตาหลอกๆ และชั้นก็จะขังแกไว้ในวงแหวนอีกรอบนึง อย่าคิดว่าแกจะสามารถฆ่าคนอื่นๆได้อีก” โซนิคกล่าว

“เหรอ?” และแล้วเขาได้สัมผัสดวงตาสีเขียวของเด็กหนุ่มเม่นที่จ้องมองกระจกอยู่ พร้อมแสะยยิ้มออกมาเหมือนมีแผงฤทธิ์อะไรบางอย่างกับเขา

“ตาสวยดีนะ ชั้นว่า แกน่าจะมี...”

“.....” โซนิคเงียบกริบ

0.90 วินาทีต่อมา...

อ๊ากกกก!!!

เสียงร้องลั่นอันเจ็บปวดของเด็กหนุ่มเม่นทำให้เด็กชายจิ้งจอกรู้สึกไม่ดี ก่อนที่เขาได้วิ่งตามเสียงไปยังห้องนั้น ในสภาพพื้นในห้องนั้นเต็มไปด้วยเลือด พร้อมกับร่างของเด็กหนุ่มเม่นสีฟ้าได้ล้มลงกับพื้น

              “โซนิค!! นายเป็นอะไรมั้ย?” เทลส์กล่าวก่อนที่เขาได้เข้ามาแตะบ่าไหล่ ก่อนที่เด็กหนุ่มเม่นได้หันหน้ามองเด็กชายจิ้งจอกในสภาพดวงตาข้างซ้ายถูกปิดกับเลือดสีแดงสดหลั่งไหลในกุมมือที่ปิดตาของเขาไว้ ทำให้เด็กชายจิ้งจอกถึงกับช็อคกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา

             “โซนิค!! ตานายโดนอะไรมา!! เลือดไหลดั่งกับก็อตน้ำเลย..”

“แต่ชั้นก็เจ็บนะ!! รีบพาช้านไปหาหมอเร็วเข้า!”

แถมท้าย 

{Sonic.exe} : หึๆๆ สะใจไหมโซนิค

{โซนิค} : อือ! แกสมเป็น โซนิค ดอท อี 

{Sonic.exe} : เพราะข้าคือพระเจ้า

{โซนิค} : อี*อกนี่แหละ! 

                      เดี๋ยวเจอตูในเนื้อเรื่องเต็มๆว๊อย รับรองเมิงไม่รอดแน่! 

{Sonic.exe} : อ่าว! นึกว่าจบแล้วสะอีก ดี! ท่าทางจะสนุก 

To Be Continue Episode 2 {Fic Sonic} Sonic.exe The Nightmare : เจ้าเม่นปีศาจ  

เจอกันในเนื้อเรื่องเต็มๆ กับเจ้าเม่นปีศาจ ในฟิคชันเรื่องยาวๆ 

#ตอนแรกสำหรับเรื่องยาวจะต่อเนื่องกับเรื่องสั้นนะจ๊ะ และจะเฉลยกับส่ิิ่งที่โซนิคพูดกับ Sonic.exe ด้วย เจอกันในช่วงเมษายน 

ตัวละคร 

-โซนิค เดอะ เฮ็จต์ฮ็อค (วัยเด็ก) 

เด็กชายเม่นอายุราว 5-7 ปี นิสัยร่าเริง อ่อนโยน ไร้เดียงสา อยากรู้อยากเห็น และเขาเป็นผู้ปลดปล่อยปีศาจร้ายจากวงแหวนสีแดง และเกิดประสบอุบัติเหตุจากไฟไหม้บ้าน (แต่ยังไม่ทราบว่าเขาตายหรือไม่) 

-โซนิค เดอะ เฮ็จต์ฮ็อค (วัย 15 ปี)

เด็กหนุ่มเม่นที่รู้ความลับกับเจ้าปีศาจ Sonic.exe 

-Sonic.exe 

เจ้าเม่นปีศาจที่ถูกสิงอยู่ในวงแหวนสีแดง และรอคอยให้ใครผู้นึงปลดปล่อยเขา ในการตามฆ่า "โซนิค" ผู้ที่ผนุึกเขาไว้นี่เอง 

ตัวละครส่วนเกี่ยวข้อง

-พ่อโซนิค(วัยเด็ก)

-แม่โซนิค(วัยเด็ก) 

-เทลส์